Stosunki pomiędzy potęgami zaczęły się coraz bardziej psuć. Symbolicznym momentem jest utworzenie z inicjatywy Niemiec Paktu Antykominternowskiego, wymierzonego w komunizm i Związek Radziecki. Tym większym zaskoczeniem było więc dla opinii publicznej zawarcie paktu o nieagresji i sojuszu pomiędzy ZSRR a III Rzeszą w sierpniu 1939 ROZDZIAŁ I: II WOJNA ŚWIATOWA 1. Podbój Europy przez Hitlera i Stalina 1. Wojna zimowa 2. Atak III Rzeszy na kraje skandynawskie terminów: alianci, 3. Agresja niemiecka na Europę Zachodnią 4. Klęska Francji 5. Bitwa o Anglię 6. Wojna na Bałkanach Uczeń: – wyjaśnia znaczenie bitwa o Anglię, kolaboracja – zna daty: ataku III Wojna III Rzeszy z ZSRS 1. Przygotowania do wojny 2. Atak niemiecki; of 38 /38. Match case Limit results 1 per page. Plan wynikowy do historii dla klasy 8 szkoły 3. Wojna III Rzeszy z ZSRS 1. Atak niemiecki na ZSRS 2. Wielka Wojna Ojczyźniana 3. itwa o Moskwę 4. Przełomowe wydarzenia na froncie wschodnim 5. Losy jeńców sowieckich XXXIII.1 XXXIII.3 – wyjaśnia znaczenie terminów: plan „ arbarossa”, Wielka Wojna Ojczyźniana – zna datę agresji Niemiec na ZSRS (22 VI 1941) – omawia przełomowe ekspansję ZSRS w latach 1939– 1940 3. Wojna III Rzeszy z ZSRS 1. Atak niemiecki na ZSRS 2. Wielka Wojna Ojczyźniana 3. itwa o Moskwę 4. Przełomowe wydarzenia na froncie wschodnim 5. Losy jeńców sowieckich XXXIII.1 XXXIII.3 – wyjaśnia znaczenie terminów: plan „arbarossa”, Wielka Wojna Ojczyźniana – zna datę agresji Niemiec na Po poddaniu się III Rzeszy pułk został przetransportowany do obozu obok miasta Tarent we Włoszech, większość żołnierzy została repatriowana do ZSRS lub przekazana Josipowi Tito. Turkułowi i Siemionowowi udało się uniknąć tego losu, po wojnie udali się na emigrację, gdzie prowadzili działalność polityczną i wydając różne – przedstawia stosunek sił ZSRS, Niemiec i Polski Uczeń: – ocenia postawę aliantów zachodnich wobec Polski. we wrześniu 1939 r. – ocenia postawę władz polskich we wrześniu 1939 r. 2. Podbój Europy przez Hitlera i Stalina Wojna zimowa. Atak III Rzeszy na kraje skandynawskie. Agresja niemiecka na Europę Zachodnią. Klęska Francji Do dziś Rosjanie wierzą, że II wojna światowa rozpoczęła się 22 czerwca 1941 roku; Po 1945 roku i upadku Związku Radzieckiego, a także w dzisiejszej Rosji mit "Wielkiej Wojny Ojczyźnianej " jest jednym z głównych budulców rosyjskiej świadomości, a także ważnym motywem w polityce historycznej Władimira Putina. Sprawdź, czy poradzisz sobie z rozwiązaniem quizu Eduelo. Odpowiedz na pytanie z działu: VIII - Historia - II Wojna Światowa - Polityka okupacyjna III Rzeszy 3. Wojna III Rzeszy z ZSRS 1. Przygotowania do wojny 2. Atak niemiecki na ZSRS 3. Wielka Wojna Oj-czyźniana 4. Stosunek ludności ZSRS do okupanta 5. Walki o Leningrad i XXXIII.1 XXXIII.3 – wyjaśnia znaczenie terminów: plan „Bar-barossa”, Wielka Wojna Ojczyźniana – zna daty: agresji Niemiec na ZSRS (22 VI ERyZIRE. – Taktycznym błędem Hitlera było zignorowanie rad generałów, by iść prosto na Moskwę. Uparł się, że musi najpierw zdobyć Ukrainę. Dużo większym błędem było jednak zaprowadzenie od razu całkowitego terroru – mówi Andrew Nagorski, autor książki „1941. Rok, w którym Niemcy przegrały wojnę”. PIOTR WŁOCZYK: Co uratowało Moskwę w 1941 r.? ANDREW NAGORSKI: Jest taka symboliczna scena na dworcu w Moskwie z 18 października 1941 r. Dwa dni wcześniej w sowieckiej stolicy zaczęła się totalna panika. Jak na warunki komunistycznego państwa anarchia w stolicy była kompletnie niewyobrażalna. Wszystkie raporty mówiły, że Niemcy zaraz wkroczą do Moskwy i Stalin na własne oczy widział, jadąc w kolumnie aut, jak mieszkańcy stolicy wypowiadają mu posłuszeństwo, rabując wszystko, co się tylko dało. Nie mógł w to uwierzyć... Milicja i NKWD były w tych dniach kompletnie niewidoczne. Służby paliły już dokumenty, szykowały się do ucieczki. I właśnie wtedy, 18 października, Stalin miał wsiąść do pociągu, by uciec z upadającej Moskwy. Co ciekawe, w lipcu 1941 r. z Moskwy wyjechał specjalnym pociągiem pierwszy przywódca ZSRS. Stalin wysłał mumię Lenina daleko od stolicy, by nic jej się przypadkiem nie stało w czasie bombardowań. (śmiech) Tak, a teraz stolicę miał opuścić drugi wódz ZSRS. Stalin był już na peronie, ale zamiast wejść prosto do pociągu, chodził wzdłuż niego w tę i we w tę. W końcu zawrócił i wyszedł z dworca. Zrobił to wbrew całemu swojemu otoczeniu, które nalegało na niego, by wyjechał do Kujbyszewa, gdzie przenosił się sowiecki rząd. W ostatniej chwili Stalin zmienił decyzję i postanowił bronić Moskwy do upadłego. Nie sposób przecenić znaczenia tego symbolicznego gestu. Czytaj też:„Zamienił się w żywą pochodnię”. Horror polskiego kapłana w ZSRS Kilka lat temu przeprowadziłem sporo wywiadów z mieszkańcami Moskwy, którzy pamiętali tamte czasy. Usłyszałem od nich, że decyzja Stalina o pozostaniu w Moskwie sprawiła, iż wszyscy odetchnęli: „Skoro nie uciekł, to znaczy, że obronimy Moskwę”. A przypomnę tylko, że bolszewicy byli już gotowi wysadzać najważniejsze budynki w mieście. Jeszcze na początku naszego stulecia w Hotelu Moskwa znalezione zostały w piwnicy materiały wybuchowe, o których najwyraźniej zapomniano na ponad 60 lat. Wraz z decyzją o pozostaniu w stolicy, Stalin wprowadził w Moskwie stan wyjątkowy i wziął całe miasto za twarz. W jednej chwili skończyło się rozprzężenie. Scena na dworcu odegrała w tej historii tylko symboliczną rolę, bo przecież powstrzymanie Niemców było wypadkową kilku decyzji o znaczeniu strategicznym. Co wychodzi tu na pierwszy plan? W szerszej perspektywie Moskwę uratowały przede wszystkim błędy Hitlera. Oczywiście na początku inwazji błędy Stalina były dużo większe, zaczynając od tego, że dał się w tak absurdalny sposób zaskoczyć. Był moment, gdy wydawało się, że Niemcy wezmą Moskwę z marszu jeszcze latem 1941 r. Wtedy jednak Hitler nagle zdecydował, że najpierw trzeba uderzyć na Ukrainę i zdobyć Kijów. Niemieccy generałowie uważali, że był to olbrzymi błąd. W ten sposób Kijów uratował Moskwę. Potem, jak wiadomo, aura zrobiła się wyjątkowo niekorzystna dla Wehrmachtu – błota zamieniły się w lód. Czytaj też:Potworny rachunek za zwycięstwo nad III Rzeszą. Te liczby porażają Dodatkowo pod koniec października Stalin mógł przerzucić setki tysięcy żołnierzy z Syberii do obrony Moskwy. Było to możliwe dzięki Richardowi Sorge, świetnemu sowieckiemu szpiegowi działającemu w Tokio, który upewnił sowieckie władze, że Japończycy nie uderzą w plecy ZSRS. To byli żołnierze gotowi na zimę. Widok tych wojsk był dużym ciosem dla żołnierzy Wehrmachtu, którzy i bez tego byli kompletnie wyczerpani, dochodząc do przedmieść Moskwy. Spekulacje na temat tego, czy przeprowadzka Stalina do Kujbyszewa byłaby dla Moskwy zabójcza, czy nie, trwają od lat. Czy jednak rezultat bitwy o Moskwę był rzeczywiście absolutnie kluczowy dla losów wojny niemiecko-sowieckiej? Myślę, że Niemcy na dłuższą metę i tak przegraliby wojnę. Ogrom zaatakowanego przez nich kraju, przewaga ZSRS w ludziach, materiałach wojennych, sprzęcie – to wszystko musiało ich ostatecznie przygnieść. Jeżeli jednak Moskwa wpadłaby w ręce Niemców, to wojna trwałaby po prostu jeszcze dłużej, byłoby jeszcze więcej ofiar, ale chyba trudno byłoby oczekiwać innego rezultatu. Gdy Niemcy podchodzili pod sowiecką stolicę, Churchill miał powiedzieć do Williama Harrimana, bliskiego współpracownika Roosevelta: „Zmodyfikowany plan Hitlera obecnie brzmi: Polska w trzydziestym dziewiątym, Francja w czterdziestym, Rosja w czterdziestym pierwszym, Anglia w czterdziestym drugim, a w czterdziestym trzecim zapewne Ameryka”. Na ile było to zagrzewanie Ameryki do wejścia do wojny, a na ile Brytyjczycy faktycznie obawiali się, że Hitler za chwilę obali ZSRS i zajmie Wyspy? Churchill mówił to oczywiście świadomie, żeby zmobilizować sojusznika, ale brytyjskie elity mniej więcej w ten sposób oceniały sytuację. Na początku 1941 r. w Londynie bali się, że Niemcy wrócą do pomysłu inwazji na Wielką Brytanię. Churchill wspominał nawet o konieczności utworzenia rządu na emigracji, być może w Kanadzie... Na początku „Barbarossy” na Zachodzie powszechna była opinia, że ZSRS padnie. Bardzo niewielu zachodnich komentatorów obstawiało, że Sowieci się obronią. Sytuacja z perspektywy Londynu była po prostu katastrofalna. Gdyby zrobić na ulicy sondę wśród ludzi minimalnie choćby interesujących się historią, to myślę, że usłyszelibyśmy, iż Niemcy tak naprawdę przegrali wojnę na początku 1943 r. pod Stalingradem. Pan jednak przekonuje, że zdarzyło się to już dwa lata wcześniej, kiedy Niemcy – wydawało się – byli u szczytu potęgi. Niemcy przegrali wojnę w 1941 r. Rozłożyli to jednak na dwie raty. Najpierw, kiedy zaatakowali ZSRS, a potem, pod koniec roku, kiedy wypowiedzieli wojnę USA. Większość ludzi słyszała o Stalingradzie, ale już bitwę o Moskwę mało kto kojarzy. Mimo że była dwa razy większa, jeżeli chodzi o zaangażowane wojska, i bardziej krwawa. Trwała w zasadzie od końca września 1941 do kwietnia 1942 r. W sumie 7 mln żołnierzy brało udział w tej operacji, a straty wynosiły 2,5 mln żołnierzy! To jednak Stalingrad stał się symbolem. Stało się tak dlatego, ponieważ bitwa o Moskwę pokazała porażki Stalina. Jej pierwsza część to jedna porażka Stalina za drugą. W początkowej fazie żołnierze sowieccy poddawali się masowo, ponieważ myśleli, że los walk o stolicę ich kraju jest już przesądzony. Myśleli, że dzięki temu przeżyją. W Stalingradzie zwycięstwo było zdecydowane, można to było pokazać z dumą. I dlatego propaganda sowiecka eksponowała dużo bardziej walki o Stalingrad niż o Moskwę. Gdzie Hitler popełnił wtedy największy błąd? Taktycznym błędem było zignorowanie rad generałów, by iść prosto na Moskwę. Uparł się, że musi najpierw zdobyć Ukrainę. Dużo większym błędem było jednak zaprowadzenie od razu całkowitego terroru. Nie przypadkiem przecież mieszkańcy Ukrainy i Białorusi witali Niemców niemal chlebem i solą. Przeważnie nie mieli pojęcia, kim jest Hitler, co dokładnie przedstawiała ideologia narodowosocjalistyczna, ale widzieli po prostu w Niemcach kogoś, kto wyłamuje kraty z ich więzienia. Po terrorze stalinowskim wydawało im się, że ktokolwiek przyjdzie po Stalinie, ich życie będzie lepsze. Gdyby Hitler kazał swoim żołnierzom zachowywać się po prostu normalnie, Stalin mógł się znaleźć w potwornych tarapatach. Tymczasem Niemcy od początku rozpoczęli masowe mordy „podludzi” i jeszcze przed inwazją opracowali plan zagłodzenia Rosji. III Rzesza miała się wyżywić kosztem ludów zamieszkujących ZSRS. To byłby głód na niespotykaną skalę. Mieszkańcy Sowietów szybko zorientowali się, że poddanie się Niemcom było równoznaczne z samobójstwem. Artykuł został opublikowany w 01/2020 wydaniu miesięcznika Historia Do Rzeczy. Zwycięstwo nad imperium Stalina leżało w zasięgu ręki. III Rzesza poniosła klęskę w wyniku fatalnych błędów Führera. Komunistyczna propaganda przez lata trąbiła, że zwycięstwo Związku Sowieckiego nad III Rzeszą było czymś nieuchronnym i z góry przesądzonym. Wynikało to oczywiście z wyższości systemu komunistycznego nad „paskudnym faszyzmem”. Zatrudnieni w państwowych uniwersytetach historycy posłusznie wyliczali przyczyny zwycięstwa w wielkiej wojnie ojczyźnianej: „Wytrzymałość i wielkie zalety społecznego i państwowego ustroju socjalistycznego, przyjaźń ludów ZSRS, radziecki patriotyzm i proletariacki internacjonalizm, niepodzielne zwierzchnictwo partii komunistycznej”. No i – dodajmy – geniusz dowódczy towarzysza Stalina i jego marszałków. Wszystko to oczywiście stek bzdur. To nie Związek Sowiecki wygrał wojnę z III Rzeszą. To III Rzesza – na własne życzenie – przegrała wojnę ze Związkiem Sowieckim. W pasjonujący sposób pisze o tym w swojej nowej książce „Jak Związek Sowiecki wygrał wojnę” Mark Sołonin, jeden z najważniejszych, niezależnych rosyjskich badaczy zajmujących się operacją „Barbarossa” i – szerzej – wojną totalną między Hitlerem a Stalinem. Zdaniem Sołonina wojskowa, technologiczna i przemysłowa przewaga Niemców nad Sowietami była miażdżąca. Naprawdę niewiele zabrakło, aby historia potoczyła się zupełnie innym torem. Niemcy byli dosłownie o włos od zwycięstwa na froncie wschodnim i zniszczenia bolszewizmu. Stalinowi w 1941 r. właściwie udało się uciec spod gilotyny. Początkowe, zawrotne sukcesy Wehrmachtu wskazywały na to, że kampania w Związku Sowieckim będzie kolejnym spektakularnym Blitzkriegiem. Sołonin w swojej książce skrupulatnie wylicza niemieckie osiągnięcia w pierwszych dniach i tygodniach wojny. Kilkanaście tysięcy sowieckich samolotów zniszczony na pasach startowych, tysiące rozbitych, porzuconych czołgów. Całe fronty rozbite w drobny mak i rozpędzone po lasach. Setki tysięcy jeńców. (...) Cały tekst dostępny w najnowszym numerze miesięcznika Historia Do Rzeczy! Całość dostępna jest w 7/2021 wydaniu miesięcznika Historia Do Rzeczy. Zaloguj się Załóż konto Menu Oferta edukacyjna Szkoły językowe i uczelnie Zaloguj się Załóż konto Przejdź do listy zasobów. Do wysłania do wysłania uczniom Filtry: materiały „do ćwiczenia” Poziom: Klasa 8 / I. II wojna światowa / 3. Wojna III Rzeszy z ZSRS