Stan podgorączkowy - leczenie. Stan podgorączkowy czyli podwyższona temperatura ciała to oznaka mobilizacji organizmu do walki z chorobą, dlatego temperatury poniżej 38°C nie należy zbijać farmakologicznie. Próg, od którego można mówić o stanie podgorączkowym, jest różny w przypadku dokonywania pomiarów w różnych częściach U niemowlaków o gorączce mówimy dopiero, gdy temperatura ciała przekroczy 38 stopni Celsjusza, Wynika to z tego, że w tym wieku układ termoregulacji jest jeszcze niestabilny i temperatura ciała zdrowego niemowlaka może się wahać od 36,6 do 37,5 stopni Celsjusza. Z kolei u starszych dzieci wysoką gorączką jest temperatura powyżej U domowiony gatunek małego, mięsożernego ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych. Przez ludzi ceniony jako zwierzę domowe oraz z powodu jego zdolności do niszczenia szkodników. Koty zostały udomowione około 9500 lat temu i są obecnie najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie. Gatunek prawdopodobnie pochodzi od kota rozpoznajemy znaczną gorączkę, zaś gdy temperatura ciała przekroczy 41 stopni, mówimy o nadmiernej gorączce. O ile stan podgorączkowy lub nieznaczna gorączka nie powodują upośledzenia funkcji życiowych, o tyle temperatura powyżej 40 stopni Celsjusza powoduje już objawy kliniczne i zmiany biochemiczne. Sposoby na zbicie temperatury u dziecka. Temperatura ciała człowieka ma szerokie granice normy – od 36,6 stopni Celsjusza do aż 37, 6 stopni Celsjusza (kiedy pomiar wykonywany jest w odbycie). Kiedy mierzymy temperaturę, musimy więc uwzględnić nie tylko uniwersalne zakresy normy (podawane dla pomiaru pod pachą), ale również miejsce Gorączka u dziecka zazwyczaj jest bardziej dynamiczna niż ta u dorosłej osoby i sięga poziomu 40 stopni Celsjusza. Pamiętajmy o tym, że tak wysoka gorączka niekoniecznie wiąże z wielkością przechodzonej choroby czy infekcji. Co więcej, dzieci mogą przechodzić poważną chorobę, np. zapalenie opon mózgowych i mieć jedynie 38 Gorączka u niemowlaka Gorączka występująca u noworodka poniżej czwartego tygodnia życia powinna być wskazaniem do natychmiastowej wizyty u lekarza. Również temperatura powyżej 40°C, która utrzymuje się około 5 dni oraz ogólny zły stan dziecka, powinny być konsultowane medycznie, szczególnie gdy towarzyszą im objawy takie jak Gdy temperatura wzrośnie powyżej tego punktu, zwykle od 102.,6 do 104 stopni F (39.2 do 40 stopni C), twój kot przeżywa gorączkę. Gorączka może wspiąć się jeszcze wyżej. Gorączka powyżej 104 stopni F może umieścić kota na ryzyko poważnych problemów zdrowotnych, w tym uszkodzenia wewnętrzne. Dzieci w pierwszych latach życia przegrzewają się bardzo szybko, więc nawet zwiększona aktywność fizyczna w suchej pogodzie lub niewłaściwy dobór ubrań może być przyczyną wzrostu temperatury do 38–38,5 stopni. Nawiasem mówiąc, oba punkty można uznać za czynniki ryzyka dla przeziębień, które występują wraz ze wzrostem Mamy za soba to szczepienie.Po okolo 6 dniach pojawila sie goraczka,trwala chyba ze 2 dni,synek mial tez wysypke ktora tez zniknela po kilku dniach.U mojej sasiadki podobnie,jej synek po szczep[ieniu mial podwyzszona temperature i wysypke,ale tez nie bezposrednio po szczepieniu tylko kilka dni pozniej.Czytalam ze nawet 12 dni po szczepieniu moga wystapic takie objawy.Leczenia zadnego poza YL3oha. Podobnie jak u człowieka, niepokojącym objawem pojawiającym się u naszego kota jest gorączka. Oznacza ona, że organizm reaguje podniesioną temperaturą na jakiś czynnik. Gorączka jako taka jest zjawiskiem korzystnym. Podniesienie temperatury ciała zmniejsza tempo podziałów bakteryjnych i zwiększa kompetencję układu immunologicznego. Przedłużająca się gorączka powyżej 40,5 stopni Celsjusza prowadzi do odwodnienia, braku łaknienia i depresji. Gorączka powyżej 41,1 stopni Celsjusza powoduje obrzęk mózgu, depresję szpiku kostnego i w konsekwencji śmierć. Jak objawia się gorączka u kota? Jakie są najczęstsze przyczyny gorączki u kota? Jak powinniśmy reagować w takiej sytuacji? Na te wszystkie pytania postaram się odpowiedzieć w niniejszym artykule. 1. Czym jest gorączka u kota? 2. Objawy gorączki u kota 3. Przyczyny gorączki u kota Choroby zakaźne Endokrynologiczne i metaboliczne Nowotwory Inne choroby tła zapalnego Leki i toksyny 4. Czy to na pewno gorączka? Jak rozpoznać gorączkę u kota? 5. Leczenie 6. Gorączka u kota – podsumowanie Czym jest gorączka u kota? Koty są zwierzętami stałocieplnymi i dzięki równowadze między produkcją ciepła (głównie przez przemianę materii i aktywność mięśni) a jego oddawaniem (głównie przez skórę i oddychanie) próbują utrzymać stałą temperaturę wewnętrzną ciała. Temperatura ciała kontrolowana jest przez centrum termoregulacji znajdujące się w przedniej części podwzgórza. Centrum to integruje impulsy, które przez receptory ciała w skórze przekazywane są do rdzenia kręgowego i jamy brzusznej. Temperatura ciała podnosi się fizjologicznie podczas wysiłku, aktywności mięśni i zwiększenia objętości minutowej serca, a spada podczas braku aktywności oraz przy niskiej temperaturze otoczenia. Organizm stara się utrzymać temperaturę wewnętrzną na możliwie stałym poziomie. Mechanizmy prowadzące do wzrostu temperatury są regulowane przez układ współczulny, natomiast obniżanie temperatury podlega układowi przywspółczulnemu – gdy wzrasta temperatura ciała kota zdrowego, organizm reaguje rozszerzeniem obwodowych naczyń krwionośnych, by zwiększyć oddawanie ciepła, następuje także zmniejszenie aktywności mięśniowej, by ograniczyć jego produkcję, w związku z tym termoregulację można rozpatrywać jako ciągłe bilansowanie produkcji i utraty ciepła. Prawidłowa temperatura u kota wynosi od 38,1 do 39,2 stopni Celsjusza. Hipertermia oznacza podwyższenie temperatury ciała bez zmiany podwzgórzowego ośrodka termoregulacji. Podwyższenie temperatury następuje w sytuacjach, w których produkcja ciepła jest wyższa niż jego utrata. Wśród mechanizmów mogących leżeć u podłoża tego zjawiska wymienia się nadmierne dostarczenie ciepła z zewnątrz (wysoka temperatura otoczenia), jego wzmożoną produkcję lub zmniejszone oddawanie. W odróżnieniu od hipertermii, w przypadku gorączki zaburzona jest regulacja temperatury. Ośrodek termoregulacyjny w podwzgórzu przestawia punkt nastawczy termoregulacji na wyższy poziom. Dzieje się tak pod wpływem pirogenów, w konsekwencji czego ciało próbuje osiągnąć i utrzymać tę temperaturę. Za gorączkę nieznanego pochodzenia (ang. FUO – fever of unknown origin) u kotów uznaje się temperaturę ciała wyższą niż 39,7°C, potwierdzoną co najmniej w czterech pomiarach, utrzymującą się u zwierzęcia przez przynajmniej dwa tygodnie, której przyczyny nie udało się ustalić. Objawy gorączki u kota Objawy gorączki to oczywiście podwyższona temperatura u kota, a także objawy dodatkowe, takie jak ospałość, brak apetytu, przyspieszona akcja serca (tachykardia), nadmierne szybkie oddychanie, odwodnienie i wstrząs. Przyczyny gorączki u kota Choroby zakaźne Najczęściej występującą przyczyną gorączki u kotów jest choroba zakaźna. Wirusy: wirus kociej białaczki (FeLV), koci wirus niedoboru immunologicznego (FIV), herpeswirus, kaliciwirus, zakaźne zapalenie otrzewnej kotów (FIP), parwowirus,Bakterie: endotoksyny bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, Mycoplasma, Haemobatronella,Grzybice układowe: Histoplasma, Blastomyces, Coccidiomyces, Cryptococcus,pasożyty: dirofilarioza, toksoplazmoza,Choroby odzwierzęce: Bartonelloza uważana jest za chorobę odzwierzęcą, w której rozwoju istotną rolę odgrywa narażenie na kontakt z kotem,Procesy immunologiczne: niedokrwistość hemolityczna tła immunologicznego, trombocytopenia tła immunologicznego, pęcherzyce, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych odpowiadające na leczenie glukokortykosterydami, zapalenie wielomięśniowe, zapalenie naczyń krwionośnych, reakcje nadwrażliwości, reakcje poprzetoczeniowe, zakażenia wtórne do dziedzicznych lub nabytych niedoborów immunologicznych. Endokrynologiczne i metaboliczne Nadczynność tarczycy, niedoczynność kory nadnerczy, guz chromochłonny, hiperlipidemia (zwiększenie stężenia jednej lub kilku frakcji lipoprotein w surowicy krwi) i hipernatremia (nadmiar sodu). Nowotwory Chłoniak, choroby mieloproliferacyjne, nowotwory z komórek plazmatycznych, guz komórek tucznych, przerzuty nowotworowe oraz guzy lite, zwłaszcza w wątrobie, nerkach, kościach, płucach i węzłach chłonnych. Inne choroby tła zapalnego Zapalenie dróg żółciowych i wątroby, stłuszczenie wątroby, toksyczne uszkodzenie wątroby, marskość wątroby, choroba zapalna jelit, zapalenie trzustki, zapalenie otrzewnej, zapalenie opłucnej, choroby ziarniniakowe, zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie tkanki podskórnej, tępy uraz, zmiany wewnątrzczaszkowe (zapalenie mózgu, uraz), ropnie. Leki i toksyny Tetracykliny, sulfonamidy, penicyliny, nitrofurantoina, amfoterycyna B, barbiturany, jodyna, atropina, cymetydyna, salicylany, leki przeciwhistaminowe, prokainamid i metale ciężkie. Czy to na pewno gorączka? Jak rozpoznać gorączkę u kota? Musimy pamiętać, że koty to niezwykle wrażliwe zwierzęta i podniesienie temperatury powyżej normy nie zawsze wskazuje na gorączkę, dlatego zawsze należy różnicować gorączkę z hipertermią. Stres i niepokój przejawiane przez zwierzę w gabinecie weterynaryjnym mogą powodować nieznaczne podniesienie temperatury ciała. Temperatury do 39,4 stopni Celsjusza mogą być spowodowane stresem lub chorobą. Temperatura ciała przekraczająca 40 stopni jest prawie zawsze istotna. Temperatura powyżej 41,7 stopnia Celsjusza zazwyczaj nie jest gorączką, lecz pierwotną hipertermią. Przeczytaj także: Pozycja bólowa u kota. Jak ją rozpoznać? Leczenie W przypadku gorączki głównym celem jest przywrócenie do normy punktu nastawczego termoregulacji. Jest to możliwe jedynie w przypadku leczenia przyczynowego (np. odpowiednie antybiotyki w przypadku infekcji bakteryjnej, zabieg chirurgiczny w przypadku ropomacicza). U pacjentów z gorączką przeważają procesy kataboliczne, dlatego należy zastosować intensywną płynoterapię oraz zapewnić wystarczającą ilość kalorii (w zależności od przyczyny i zapotrzebowania stosuje się karmienie przymusowe, sondę nosowo-żołądkową, sondę przełykową lub całkowite żywienie pozajelitowe). Stosowanie antybiotyków powinno opierać się na wyniku posiewu i antybiogramie. Wyjątek stanowi doksycyklina, która jest antybiotykiem z wyboru przy podejrzeniu zakażeń mikoplazmami. Jeśli podejrzewa się posocznicę, można zacząć terapię empiryczną i po uzyskaniu wyników posiewu stosowanie ją uzupełnić. Leki przeciwgorączkowe należy podać jedynie wtedy, gdy gorączka utrzymuje się długo, przekracza 40 stopni Celsjusza lub nie udaje się jej zbić przez chłodzenie i płynoterapię. Dobrze do tego celu nadaje się fluniksynian megluminy lub inne niesterydowe środki przeciwzapalne. Dopóki nie wykluczy się zakaźnej przyczyny gorączki, nie powinno się stosować glukokortykosterydów. Dodatkowo mogą one opóźnić (w przypadku chłoniaka) lub utrudnić rozpoznanie i w zależności od dawki, działać immunosupresyjnie. Są one jednak częścią terapii większości problemów immunologicznych i prawie każdego protokołu leczenia chłoniaka. Gorączka u kota – podsumowanie Jak widzimy, gorączka u kota może mieć bardzo wiele przyczyn, niektóre są błahe, inne mogą świadczyć o bardzo poważnych chorobach. Najważniejsze jest znalezienie przyczyny podwyższonej temperatury ciała. Pamiętaj, żeby nie bagatelizować gorączki u swojego pupila i nie stosować leków na własną rękę. Jeśli tylko zauważysz, że Twój kot ma gorączkę, nie zwlekaj i od razu udaj się z nim do najbliższego gabinetu weterynaryjnego. Wczesne działanie i znalezienie przyczyny gorączki jest kluczowe i może uratować życie Twojego czworonożnego przyjaciela. Źródła: Kenneth R. Harkin, Weterynaria po Dyplomie 01/2018. Jak ustalić przyczynę gorączki u kotów?.Reto Neiger, Diagnostyka różnicowa w chorobach wewnętrznych psów i kotów, Elsevier, Wrocław Tilley, Francis Smith jr., 5 minut konsultacji weterynaryjnej, Elsevier, Wrocław 2008. Joanna Chabora CZYTAJ BIO AUTORA Przeczytanie tego artykułu zajmie Ci: 5 min. Istnieją przeróżne choroby, na które niestety może zapaść nasz ukochany, czworonożny pupil. Nosówka jest niestety chorobą, z której wystąpieniem właściciel musi się liczyć. Nie można powiedzieć, by była powszechna, jednak z pewnością zdarza się częściej, niż niektórzy by chcieli. W dodatku jest wysoce zakaźna i powoduje masę komplikacji. Dlatego tak istotne jest dobre poznanie tej choroby, zdobycie na jej temat jak największej ilości informacji, jej wczesne rozpoznanie i szybkie udanie się do weterynarza, kiedy tylko coś nas zaniepokoi. Zwykle mówi się o nosówce w kontekście psa – ale czy koty również mogą na nią zachorować? Czym jest nosówka? Nosówka (łacińska nazwa tej choroby to Febris catarrhalis et nervosa canum lub Febris catarrhalis infectiosa canum) jest chorobą wysoce zakaźną, która niestety występuje na całym świecie i jest bardzo groźna. Najczęściej zapadają na nią szczenięta, jednak tak naprawdę może dotyczyć psów w każdym wieku. Nie w każdym jest tak samo groźna, jednak zawsze może spowodować jakieś groźne komplikacje. Nigdy więc nie wolno jej lekceważyć!W jaki sposób dochodzi do zarażenia i co wywołuje chorobę? Jest to wirus nosówki psów, należący do rodziny Paramyxoviridae. W naturalnym środowisku ginie po 2-3 dniach, gdy jest wystawiony na działanie promieni słonecznych. Prócz tego jest jednak bardzo odporny na czynniki środowiskowe, choć wiele zależy od temperatury. Im wyższa, tym szybciej ginie. Wirus przenoszony jest wraz ze śliną czy innymi wydzielinami chorego zwierzęcia – może tu chodzić także na przykład o mocz czy katar. Wirus dociera do organizmu drogą pokarmową lub kropelkową i rozwija się. Okres inkubacji wynosi w jego przypadku od 3 do 7 dni, a już pierwszy objaw jest wielce złowrogi – następuje wzrost temperatury ciała zwierzęcia do 40-41 stopni Celsjusza. Objawy i leczenie nosówki u psa Objawy nosówki u psa są bardzo charakterystyczne. Zaczyna się właśnie od bardzo wysokiej gorączki. Co ciekawe, po pewnym czasie gorączka ta ustępuje, by następnie po kilku dniach znów wystąpić (i znów jest bardzo wysoka). Warto wiedzieć, że objawów może być wiele – wszystko zależy bowiem od konkretnego przypadku. Silny organizm lepiej sobie radzi z chorobą, zatem będzie mniej cierpiał. W osłabionym ciele na przykład starszego pieska wirus może wywołać duże spustoszenie, co odbije się oczywiście na jego ogólnym stanie. Podobnie niebezpieczna jest nosówka u szczeniąt, prowadząc nawet do ich śmierci. Wydaje się jednak, że do najczęstszych objawów, które występują z różnym nasileniem niemal u każdego osobnika należą: brak apetytu,depresja,wypływ ropny z oczu i nosa,objawy ze strony układu oddechowego oraz pokarmowego,poronienia u suk ciężarnych, które zachorowały na nosówkę w czasie ciąży. Istnieje kilka rodzajów nosówki, które dają również charakterystyczne dla siebie objawy. Leczenie uzależnione jest od tego, z którym rodzajem ma się akurat do czynienia. Jedno jest jednak pewne – nikt nie może leczyć pieska w domu samodzielnie. Psem musi się po prostu zająć lekarz, bo i przy jego pomocy rokowania są zawsze bardzo ostrożne. Szacuje się, że na nosówkę umiera 30-80% wszystkich zarażonych sposoby leczenia to zastosowanie surowicy przeciwwirusowej, a także antybiotyków, witamin oraz maści i kropli do oczu. Warto też wiedzieć, że istnieją specjalne szczepionki, które mogą zabezpieczać psa przed zarażeniem – i na które warto się zdecydować, jeśli właściciel swojego pupila pragnie, żeby pozostał on zdrowy. Objawy i leczenie nosówki u kota Nosówka jest chorobą, która dotyka nie tylko psy, ale i koty. To tak zwana panleukopenia, koci tyfus, albo też zakaźne zapalenie jelit. Jest to choroba wirusowa, która najczęściej dotyka małe kociaki – pomiędzy 2 a 5 miesiącem życia. Kotem chudnie, wymiotuje, ma biegunkę. Przeciwko tej chorobie – podobnie ja w wersji psiej – istnieje specjalna szczepionka, na którą warto się zdecydować. Zawsze lepiej jest bowiem chronić przed choroba, niż ją później tym przypadku leczenie polega głównie na podawaniu antybiotyków, żeby ustrzec się groźnych powikłań. Weterynarz podaje również kotu środki hamujące rozwolnienie oraz wstrzymujące wymioty. Uważasz, że to był dobry artykuł? A może coś jest niezrozumiałe? Autor tego materiału czeka na Twój komentarz. Serio. Joanna Chabora Miłośniczka zwierząt, opiekunka dwóch mruczków i jednego włochatego merdacza. O zdrowym żywieniu, pielęgnacji i opiece nad zwierzętami wie więcej niż niejeden weterynarz. Nic dziwnego, że to własnie ona odpowiada za najnowsze wpisy na blogu AlleZoo. Gorączka u psa Pies, jak każde zwierzę stałocieplne ma określoną temperaturę ciała, która jest względnie stała i w znacznym stopniu niezależna od temperatury otoczenia. Utrzymanie temperatury ciała w określonym przedziale jest niezbędne do przemian metabolicznych i zachowania zdrowia. Zwierzęta są wyposażone w mechanizmy pozwalające utrzymywać temperaturę na podobnym poziomie. Można tu wymienić: okrywę włosową,tkankę podskórną,regulację poprzez parowanie (pocenie się, zianie),skurcz i rozkurcz naczyń krwionośnych. Wytwarzanie ciepła w organizmie odbywa się w trakcie procesów przemiany materii oraz podczas pracy mięśni. Nadmiar wytworzonego ciepła tracony jest poprzez promieniowanie, przewodzenie, parowanie, konwekcję oraz wraz z kałem i moczem. Temperatura wewnętrzna regulowana jest przez ośrodek termoregulacji znajdujący się w podwzgórzu mieszczącym się w mózgu. Kiedy mówimy o gorączce u psa? Dowiesz się tego w dalszej części artykułu. Gorączka u psaGorączka u psa objawyGorączka u psa leki Gorączka u psa U psów prawidłowa temperatura ciała waha się w granicach 37,5° – 39° C. Obecne są jej dobowe wahania, rano (około godziny 6) temperatura ciała może być niższa o 0,5° – 1°C niż po południu, co wiąże się z natężeniem światła. Temperatura ciała u psów małych, młodych oraz w ciąży jest nieznacznie wyższa niż u przedstawicieli dużych ras, samców oraz zwierząt starszych. Wysiłek fizyczny oraz podniecenie i stres mogą wywołać wzrost temperatury o 1-1,5°C. Podwyższona temperatura ciała może być spowodowana gorączką lub przegrzaniem organizmu (hipertermią). Ważne jest, aby rozróżniać stan hipertermii czyli przegrzania organizmu od gorączki. Hipertermia to stan charakteryzujący się podwyższoną temperaturą ciała. Rozwój hipertermii ma miejsce, gdy organizm produkuje więcej ciepła niż może oddać do środowiska. Do przegrzania organizmu dochodzi więc przy wysokiej temperaturze zewnętrznej (np. wnętrze samochodu w ciepły dzień) oraz podczas dużego wysiłku fizycznego u niewytrenowanych zwierząt przy niesprzyjających warunkach otoczenia (wysoka temperatura i wilgotność). Hipertermia może prowadzić do udaru cieplnego, a ten nie odpowiednio szybko leczony jest przyczyną śmierci. Szczególnie duże ryzyko przegrzania organizmu grozi psom ras płaskoczaszkowych, u których upośledzone jest oddawanie ciepła przez układ oddechowy. Wysoka gorączka u psa przyczyny Gorączka u psa, w przeciwieństwie do hipertermii jest stanem, w którym pod wpływem substancji wywołujących gorączkę, czyli pirogenów, dochodzi do zmiany temperatury ciała na wyższą w punkcie nastawczym, czyli w ośrodku termoregulacji w podwzgórzu. Wzrost temperatury o dziesiąte stopnia ponad normę to stan podgorączkowy. Niebezpieczny dla życia jest wzrost temperatury ciała powyżej 42°C, przy ciepłocie ciała 43°C dochodzi do uszkodzenia tkanek. Szczególnie wrażliwy jest układ nerwowy, wysoka gorączka może prowadzić do śpiączki lub śmierci. Znaczny wzrost ciepłoty ciała może także być przyczyną: uszkodzenia nerek,uszkodzenia mięśnia sercowego,zaburzeń w funkcjonowaniu układu pokarmowego oraz mięśni. Pirogeny, czyli czynniki prowadzące do podwyższenia temperatury ciała mogą być pochodzenia zewnętrznego (egzogenne pirogeny) lub wewnętrznego (endogenne pirogeny). Pirogeny endogenne mogą być wytwarzane w organizmie przez pobudzone cząsteczki układu odpornościowego, na przykład makrofagi. Do pirogenów egzogennych można zaliczyć toksyny wytwarzane przez drobnoustroje oraz czynniki niezakaźne, na przykład: kompleksy immunologiczne,produkty rozpadu tkanek powstające w trakcie stanów zapalnych, martwicowych czy chorób nowotworowych,pewne leki. Pirogeny egzogenne zwykle ze względu na dużą wielkość cząsteczki nie mogą przekroczyć bariery krew-mózg, tak więc zwykle ich działanie jest pośrednie i polega na pobudzaniu komórek organizmu do wytwarzania pirogenów endogennych. Mogą to być interleukiny, czynnik martwicy nowotworu czy interferon. Endogenne pirogeny docierają wraz z krwią do mózgowia, gdzie indukują wytwarzanie kolejnych czynników, między innymi prostaglandyn, które to stymulują ośrodek termoregulacji do podniesienia temperatury ciała. Dochodzi do zmniejszenia oddawania ciepła (mniejsze ukrwienie skóry) oraz jego magazynowania w organizmie (stroszenie włosów). Ponadto skurcze mięśni (drżenie, dreszcze) powodują wzrost wytwarzania ciepła. Działanie preparatów przeciwgorączkowych polega na hamowaniu syntezy czynników endogennych (prostaglandyn) odpowiedzialnych za wzrost temperatury ciała. Efekt taki wykazują także niektóre niesteroidowe leki przeciwbólowe. Przekrwienie skóry i zianie są objawami ustępującej gorączki. Najczęstszymi przyczynami gorączki są czynniki zakaźne (bakterie, wirusy) oraz produkty ich metabolizmu (toksyny). Za wzrost temperatury ciała mogą być także odpowiedzialne: choroby immunologiczne,urazy,nawet prawidłowo, aseptycznie przeprowadzone operacje. Możliwe przyczyny gorączki to także miejscowe procesy chorobowe (ropnie, urazy), nowotwory, reakcja na leki. Gorączka u psa objawy Gorączka o umiarkowanym nasileniu może być korzystna dla organizmu. Zwiększa ona odporność organizmu i usprawnia reakcje odpornościowe, może hamować wzrost niektórych drobnoustrojów. Niekorzystnymi zjawiskami towarzyszącymi gorączce są zwiększony metabolizm i zapotrzebowanie organizmu na tlen. Długotrwała gorączka jest związana z nasilonym katabolizmem i prowadzi do wychudzenia. Gorączce zwykle towarzyszą objawy ogólne takie jak: brak apetytu,złe samopoczucie,odwodnienie,niechęć do ruchu i zabawy,osowiałość,apatia. W domu można łatwo zmierzyć temperaturę psu w odbycie. Jednak samodzielne stosowanie leków przeciwgorączkowych jest przeciwwskazane. Zawsze najpierw należy ustalić jakie podłoże ma gorączka u zwierzęcia. Oczywiście, jednorazowe podanie leku w nagłej sytuacji, po konsultacji telefonicznej z lekarzem weterynarii nie powinno zaszkodzić. Należy jednak pamiętać, że leki dla ludzi są zwykle szkodliwe dla zwierząt, mogą one spowodować u psa: uszkodzenie wątroby,uszkodzenie nerek,krwotoczne zapalenie żołądka i jelit. Nie eksperymentujmy więc na naszym psie podając mu leki bez wyraźnego zalecenia od lekarza. Dlatego też samodzielne mierzenie temperatury u zwierzęcia powinno mieć funkcję pomocniczą w ocenie stanu zdrowia psa. Jeśli więc samopoczucie podopiecznego wzbudza nasz niepokój, pies jest markotny, osowiały, ma osłabiony apetyt, brak chęci do życia, ale jednocześnie nie wykazuje innych objawów, zmierzenie temperatury ciała może nam pomóc w podjęciu szybkiej decyzji o wizycie w lecznicy weterynaryjnej. Jeśli więc temperatura będzie podwyższona, a pies apatyczny, najlepiej jest pojechać do lekarza. Gorączka zwykle świadczy o toczącym się stanie zapalnym w organizmie, a zawsze szybko podjęte leczenie ma lepsze rezultaty i daje większą szansę na pełne i szybkie wyzdrowienie. Jeśli jednak temperatura ciała będzie w normie, a pies nie wykazuje objawów takich jak wymioty, biegunka, kaszel, duszność, nieprawidłowe wypływy lub krwawienie z naturalnych otworów ciała (jama ustna, nosowa, odbyt, srom, prącie) można poczekać z wizytą w lecznicy i poobserwować zwierzę przez kolejną dobę. Jeśli jednak nie dojdzie do poprawy bezpieczniej jest udać się do lekarza, ponieważ wiele chorób przebiega bez towarzyszącej im gorączki. Gorączka u psa leki Gorączka u psa leki Leki przeciwgorączkowe stosowane w medycynie weterynaryjnej w Polsce to metamizol. Leki przeciwzapalne, które także działają przeciwgorączkowo to: karprofen,meloksykam,kwas tolfenamowy. Są one dostępne w formie iniekcji oraz w postaci doustnej (tabletki, zawiesina). Leki te wywołują obniżenie podwyższonej temperatury ciała w ciągu kilku godzin po podaniu. Przy gorączce spowodowanej chorobami zakaźnymi podawanie antybiotyku także hamuje gorączkę, jednak na efekt trzeba czekać co najmniej dobę. Dlatego zwykle w początkowej fazie choroby łączy się leki przeciwdrobnoustrojowe z lekami przeciwgorączkowymi. W gorączce pochodzenia immunologicznego zwykle zalecane jest podanie steroidowych leków przeciwzapalnych. Podsumowanie Ze swojej strony doradzam nie eksperymentować z lekami przeciwgorączkowymi na własną rękę i jeśli pies ma temperaturę ciała powyżej 39°C najbezpieczniej jest udać się na wizytę do lekarza weterynarii.