Rak jelita grubego jest wyleczalny, o ile zostanie odpowiednio wcześnie wykryty. Przeczytaj więc, jak się objawia oraz które badania pozwalają go zdiagnozować. Na raka jelita grubego zapada rokrocznie około 18 tys. osób w Polsce. Czy rak jelita grubego jest uleczalny? Jeśli rak jelita grubego zostanie złapany na wczesnym etapie, zanim rozprzestrzeni się (przerzuty) na inne części ciała, może być uleczalny. W stadiach 0 i 1 rak nie rozprzestrzenił się poza okrężnicę i można go usunąć. W stadium 2 raka okrężnicy rak mógł rozprzestrzenić się przez Rak gardła i dna jamy ustnej charakteryzuje się dużą dynamiką rozwoju i złośliwością kliniczną. Wczesne przerzuty do układu chłonnego szyi, najczęściej obustronne, pogarszają rokowanie. Dla pacjentów najistotniejszą informacją jest to, że szybko rozpoznany rak jamy ustnej jest w 80% wyleczalny, więc można z nim skutecznie I.Sz.: - Czy są w Polsce obszary, na których częstotliwość występowania raka płuca jest szczególnie duża? T.O.: - Są. Może Panią zdziwię, ale nie jest to Śląsk, który kojarzy się z dużym zanieczyszeniem. Rak płuca częściej występuje na Pomorzu. Nie jest do końca wiadomo, dlaczego tak się dzieje. wielkokomórkowy rak płuc (ok. 10% wszystkich przypadków); rakowiaki (kilka procent wszystkich przypadków, lepsze rokowania niż pozostałe rodzaje nowotworu płuc). Czy rak płuc jest wyleczalny? Rak płuc należy do najgorzej rokujących nowotworów, a leczenie raka płuc jest trudne. Niestety większość osób, u których zdiagnozowano Niepokojące objawy, które mogą oznaczać raka jamy ustnej, to na przykład: ból języka, trudności z przełykaniem, ból gardła, chrypka, zwiększona ilość wydzielanej śliny, niegojące się rany w jamie ustnej, zgrubienia w obrębie szyi czy żuchwy, problemy z oddychaniem (wywołane naciskiem guza na tkanki), To jest taki truizm - mysleć pozytywnie, w chwili, kiedy wydaje się, że świat wali się na głowę, ale ogromnie dużo od tego zależy. Od tego, czy się wierzy w wyleczenie, czy się nie poddaje. W Polsce rak nerki stanowi około 3-4 proc. nowo rozpoznanych guzów. Daje to liczbę około 5 tys. nowych przypadków rocznie.U dorosłych pacjentów najczęściej rozpoznawany jest rak nerwokomórkowy nerki (RCC), który stanowi około 90 proc. wszystkich złośliwych nowotworów nerek, natomiast u dzieci najczęściej diagnozuje się guz Wilma. Rak migdałka podniebiennego jest najczęstszym nowotworem złośliwym części ustnej gardła. Stanowi 46% raków w tej okolicy. Stanowi 46% raków w tej okolicy. Ze względu na skąpoobjawowy początek choroby, bywa ona zwykle wykrywana w postaci zaawansowanej, z przerzutami. Wirusa HPV – badania i diagnostyka. Wiedza nt. obecności wirusa HPV pozwala określić ryzyko zachorowania lub stwierdzić, czy mamy do czynienia ze zmianami nowotworowymi i ustalić dalsze postępowanie. Dlatego ważne jest, aby poddawać się regularnym badaniom przesiewowym w kierunku obecności wirusa HPV i raka szyjki macicy. LKAC. Co to jest rak gardła? Rak gardła powstaje na skutek niekontrolowanego przez organizm wzrostu nieprawidłowych komórek w obrębie jednej z trzech części anatomicznych gardła: nosogardła, gardła środkowego lub gardła dolnego. Jakie czynniki sprzyjają zachorowaniu na raka gardła? Do głównych czynników ryzyka zachorowania na raka gardła należą: picie alkoholu i palenie papierosów (zwłaszcza stosowanie obu tych używek jednocześnie), żucie tytoniu lub ziaren betelu, zakażenie ludzkim wirusem brodawczaka (human papilloma virus - HPV). Ponadto większą liczbę zachorowań stwierdza się w grupie osób po 65. roku życia, mężczyzn, osób rasy czarnej oraz narażonych na kontakt z niklem, azbestem i oparami kwasu siarkowego. Jakie są objawy nowotworów gardła? Objawami nowotworu gardła mogą być: zmiana brzmienia głosu, uczucie zatkania nosa, uporczywe krwawienia z nosa, trudności w oddychaniu przez nos, zatykanie się jednego ucha, zwłaszcza przy połykaniu, chrypka, trudności w połykaniu, uczucie przeszkody w obrębie gardła, uporczywy ból gardła, ból ucha, wyczuwalne zgrubienie w obrębie szyi, kaszel, problemy z oddychaniem, niewyjaśniona utrata masy ciała. Jak się rozpoznaje raka gardła? Pierwszym elementem badania w przypadku podejrzenia raka gardła jest zebranie dokładnego wywiadu. Lekarz zapyta o przebieg dolegliwości, choroby towarzyszące, przyjmowane leki oraz palenie papierosów, spożycie alkoholu i inne używki (np. popularne w niektórych rejonach Azji żucie betelu). Następnym krokiem jest ogólne badanie lekarskie, a następnie badanie laryngologiczne, obejmujące jamę ustną, nosową, krtań i wszystkie piętra gardła. Badanie to, będące elementem pełnej oceny larynogologicznej, wykonuje się za pomocą specjalnych lusterek oraz innych narzędzi wspomagających. Jeśli podczas badania uda się znaleźć miejsce, które może być ogniskiem choroby, lekarz pobiera wycinek błony śluzowej z tego miejsca. Uzyskany w ten sposób fragment tkanki zostanie zbadany pod mikroskopem. Badanie mikroskopowe pozwoli stwierdzić, czy zauważona zmiana jest nowotworem, czy nie, oraz czy jest to nowotwór złośliwy. Lekarz patolog oceniający tkankę pod mikroskopem może także określić, jakiego typu jest to nowotwór. Uzyskanie odpowiedniego materiału do badania mikroskopowego czasem wymaga innych działań, a decyzja o wyborze konkretnej metody zależy od rozmiarów i umiejscowienia podejrzanego ogniska. Niekiedy trzeba przeprowadzić biopsję chirurgiczną, czyli wyciąć fragment lub całą tkankę podejrzaną o rozrost nowotworowy, lub wykonać biopsję aspiracyjną cienkoigłową (pobrać komórki z ogniska choroby za pomocą odpowiedniej igły i strzykawki) czy też biopsję laryngoskopową (za pomocą elastycznego endoskopu wprowadzanego zazwyczaj przez nos do gardła). W przypadku stwierdzenia podejrzanych, powiększonych węzłów chłonnych okolic szyi i nad obojczykami, lekarz zazwyczaj zleca wykonanie biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (BAC) tych węzłów. Kolejnym ważnym elementem diagnostyki i oceny zaawansowania raka gardła są badania obrazowe. Można w tym celu wykonać badanie techniką: tomografii komputerowej, pozytonowej tomografii emisyjnej (PET), rezonansu magnetycznego lub RTG. Wspomniane wcześniej badanie endoskopowe (laryngoskopia), oprócz możliwości uzyskania materiału do badania mikroskopowego, pozwala także na ocenę zaawansowania choroby za pomocą bezpośredniego oglądania zmian nowotworowych w gardle. Jak się leczy raka gardła? Do głównych technik stosowanych w leczeniu raka gardła należą leczenie chirurgiczne, radioterapia i chemioterapia. W zależności od rodzaju, umiejscowienia oraz zaawansowania nowotworu, odpowiednie leczenie może objemować jedną z nich lub kombinację kilku metod. Chirurgia Rola leczenia operacyjnego jest w głównej mierze uzależniona od umiejscowienia zmian nowotworowych. W zależności od lokalizacji oraz rozmiarów guza, stosuje się różne zabiegi operacyjne. Często leczenie chirurgiczne łączy się z napromienianiem wykonywanym przed lub po operacji. W przypadku małych, ograniczonych zmian, możliwe jest zastosowanie chirurgii minimalnie inwazyjnej, czyli endoskopowej lub laserowej. Dzięki takim zabiegom udaje się w dużej mierze zachować funkcje fizjologiczne gardła oraz uniknąć wytworzenia rozległej, okaleczającej blizny. Niestety, w razie zmian bardziej zaawansowanych zwiększa się także rozległość zabiegu chirurgicznego. Czasem konieczne jest wycięcie części gardła wraz z częścią krtani oraz strunami głosowymi, co może powodować częściową lub zupełną utratę zdolności mówienia, przy zachowaniu zdolności połykania. W niektórych przypadkach elementem i następstwem leczenia operacyjnego jest wytworzenie tracheostomii, czyli sztucznego otworu na szyi, prowadzącego bezpośrednio do tchawicy, aby umożliwić pacjentowi oddychanie po zabiegu. Zazwyczaj tracheostomia z powodu raka gardła jest wytwarzana na stałe. U chorych, u których doszło do powstania przerzutów raka gardła w węzłach chłonnych szyi, może być koniecze usunięcie wszystkich węzłów chłonnych szyi. Radioterapia Leczenie napromienianiem, czyli radioterapia, polega na zastosowaniu promieniowania o dużej energii, w celu zniszczenia komórek nowotworowych. Ponieważ sąsiadujące z nowotworem zdrowe komórki ulegają zniszczeniu podczas napromieniania w równym stopniu jak komórki nowotworowe, stosuje się szereg metod mających ograniczyć niekorzystne działanie radioterapii. W przypadku napromieniania gardła jednym z elementów planowania leczenia jest wykonanie specjalnej maski, mającej utrzymywać głowę chorego w odpowiedniej pozycji podczas napromieniania, tak, aby zminimalizować działania niepożądane w okolicznych tkankach. W niektórych mało zaawansowanych przypadkach raka gardła, możliwe jest wyleczenie choroby przy użyciu wyłącznie radioterapii. Radioterapia jest nieodłącznym elementem leczenia raka gardła. W przypadku nowotworu nosowej części gardła jest to podstawowy sposób leczenia, natomiast gdy ma on lokalizację krtaniową, stosuje się ją zazwyczaj jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego, przed lub po operacji. Chemioterapia Dodatkowym leczeniem, uzupełniającym możliwości chirurgii i napromieniania, jest chemioterapia. Pomaga ona w zniszczeniu tkanek raka gardła zwłaszcza u chorych na bardziej zaawansowany nowotwór. Terapia celowana W przypadku niektórych rodzajów nowotworów gardła można zastosować specjalny rodzaj leczenia, określany jako leczenie celowane. Polega ono na stosowaniu preparatów uszkadzających jedynie komórki nowotworu. Wiele takich leków jest obecnie poddawanych badaniom klinicznym. Czy można uniknąć zachorowania na raka gardła? Istnieje szereg zachowań, które mogą zmniejszyć ryzyko zachorowania na nowotwór złośliwy gardła. Należą do nich: zaprzestanie używania tytoniu w jakiejkolwiek postaci, ograniczenie spożycia alkoholu, unikanie betelu, ograniczenie ekspozycji na czynniki chemiczne, takie jak nikiel, azbest, kwas siarkowy, unikanie zachowań zwiększających ryzyko zakażenia jamy ustnej HPV (seks oralny). Co to jest rak przełyku? Rak przełyku to nowotwór złośliwy rozwijający się w przełyku. W zależności od typu komórek, z których wywodzi się ten nowotwór, może mieć budowę płaskonabłonkową (ta postać rozwija się przede wszystkim w górnej i środkowej części przełyku) lub gruczołową (w dolnej części przełyku). Jakie są czynniki ryzyka zachorowania na raka przełyku? W Polsce główne czynniki ryzyka to palenie tytoniu i spożywanie alkoholu – dotyczy to przede wszystkim raka płaskonabłonkowego. W przypadku raka gruczołowego rozwijającego się w dolnej części przełyku istotnym czynnikiem ryzyka jest tzw. refluks żołądkowo-przełykowy, w którego następstwie może dojść do zniszczenia prawidłowego nabłonka występującego w przełyku i zastąpienia go przez inny typ nabłonka (tzw. metaplazja jelitowa albo przełyk Barreta), a następnie do rozwoju raka w obrębie tego nieprawidłowego nabłonka. Jakie są objawy raka przełyku? Rak przełyku przez długi czas przebiega bezobjawowo. Dolegliwości pojawiają się, kiedy dojdzie do zwężenia przełyku, które powoduje utrudnione połykanie pokarmów – najpierw stałych, a następnie płynnych. Najczęstsze objawy do trudności z przełykaniem pokarmów stałych (tzw. dysfagia), niezamierzone zmniejszenie masy ciała i ból towarzyszący połykaniu kęsów pokarmu (tzw. odynofagia). Rzadziej występuje duszność, kaszel, chrypka i ból w klatce piersiowej za mostkiem. Postęp choroby prowadzi do niedożywienia i wyniszczenia, niedoborów pokarmowych. Jeśli w przebiegu raka przełyku dojdzie do przerzutów, występują wtedy objawy związane z narządem, który został zajęty przez przerzuty. Dzieje się tak w przypadku znacznego zaawansowania choroby, np. może dojść do powiększenia się węzłów chłonnych, zwłaszcza nad lewym obojczykiem, powiększenia wątroby. W jaki sposób rozpoznaje się raka przełyku? Kiedy pacjent zgłasza się do lekarza, podając objawy wskazujące na występowanie raka przełyku, oprócz zebrania wywiadu oraz zbadania pacjenta, lekarz kieruje na badania dodatkowe, które są niezbędne do potwierdzenia lub wykluczenia rozpoznania. Najważniejszą metodą diagnostyczną, które umożliwia lekarzowi obejrzenie wnętrza przełyku jest endoskopia. Badanie do polega na wprowadzeniu przez usta do przełyku wąskiej giętkiej rurki, za pomocą której lekarz może obejrzeć błonę śluzową przełyku oraz – w razie potrzeby – pobrać materiały do badania mikroskopowego. Podczas endoskopii często stosuje się specjalne metody ułatwiające lekarzowi dostrzeżenie wczesnych zmian nowotworowych w obrębie nabłonka wyścielającego wnętrze przełyku (np. użycie odpowiedniego barwnika lub obrazowanie z użyciem światła o odpowiedniej długości fali). W diagnostyce guzów przełyku stosuje się także ultrasonografię endoskopową (tj. endoskop wyposażony w głowicę ultrasonografu). Dzięki temu można ocenić budowę ściany przełyku (w tym także głębokość, na jaką sięga guz przełyku; możliwa jest również ocena, czy guz ten wychodzi poza ścianę przełyku i – być może – sięga do sąsiednich narządów; za pomocą endosonografii można także ocenić okołoprzełykowe węzły chłonne, a nawet wykonać ich biopsję!). To bardzo istotne informacje, na ich podstawie bowiem dokonuje się tzw. oceny zaawansowania miejscowego raka. W diagnostyce raka przełyku ocenia się także jamę brzuszną (zwykle wykonuje się USG brzucha) oraz płuca (RTG klatki piersiowej). Badania te, wykonywane rutynowo w przypadku oceny zaawansowania większości nowotworów złośliwych, pozwalają ustalić, czy doszło do utworzenia przerzutów odległych w płucach, wątrobie i innych narządach. Inne badania obrazowe wykonuje się w zależności od potrzeb – często korzysta się zwłaszcza z tomografii komputerowej klatki piersiowej i szyi. W jaki sposób leczy się raka przełyku? Metoda leczenia raka przełyku zależy od lokalizacji, czyli odcinka przełyku, w którym nowotwór się rozwinął, jego typu histologicznego (rak płaskonabłonkowy lub gruczołowy) i zaawansowania. W przypadku wszystkich postaci raka, które rozwinęły się w piersiowym lub brzusznym odcinku przełyku, leczenie z wyboru to operacja. Polega ona na wycięciu przełyku – zazwyczaj konieczne jest jednoczesne otwarcie klatki piersiowej i jamy brzusznej, czasem wykonuje się także dodatkowe cięcie na szyi. Po wycięciu przełyku brakujący odcinek przewodu pokarmowego zastępuje się zazwyczaj przesuniętym do klatki piersiowej żołądkiem albo odpowiednio przygotowanym fragmentem jelita grubego lub cienkiego. Jeśli pacjent z powodu innych chorób towarzyszących nie może zostać zoperowany, wówczas leczenie polega zwykle na zastosowaniu radiochemioterapii. W przypadku raka rozwijającego się w szyjnej części przełyku leczeniem z wyboru jest nie operacja, a radiochemioterapia. U pacjentów, u których doszło do zwężenia przełyku w stopniu uniemożliwiającym przyjmowanie pokarmów, wykonuje się udrożnienie zwężonego odcinka za pomocą odpowiednich narzędzi (np. tzw. stentów, czyli rozprężających się rurek wykonanych z metalowej siatki). Stosuje się także inne metody, takie jak elektrokoagulacja, terapia laserowa lub koagulacja argonowa. W rzadszych, bardziej zaawansowanych przypadkach można wykonać także zabieg wytworzenia tzw. gastrostomii przezskórnej, czyli połączenia żołądka ze skórą, dzięki czemu pacjent może być odżywiany. Jak wspomniano, chorzy na raka przełyku są zwykle wychudzeni – niedostateczny stan odżywienia bardzo istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań pooperacyjnych, dlatego tak istotne jest przedoperacyjne przygotowanie żywieniowe. W przypadku raka przełyku o niewielkim zaawansowaniu i lokalizacji innej niż szyjna, leczenie rozpoczyna się od operacji. Jednak w przypadku większego zaawansowania wyjściowego zaleca się, aby leczenie operacyjne poprzedzić skojarzoną radiochemioterapią. Należy jednak zaznaczyć, że wciąż trwają badania nad właściwą sekwencją leczenia chorych na raka przełyku. Nie ulega jednak wątpliwości, że – z wyjątkiem raka szyjnego odcinka przełyku – najważniejszym etapem leczenia jest operacja wycięcia przełyku. Jakie jest rokowanie u chorych na raka przełyku? Ze względu na to, że choroba zostaje zazwyczaj rozpoznana dopiero w zaawansowanym stadium, większość pacjentów przeżywa tylko kilka miesięcy. Średni odsetek przeżyć 5-letnich wynosi 5–10%. Witam, od 3 tyg mam uczucie zalegania w gardle na wysokości krtani, biorę controloc Control, od wczoraj objawy nasilily się nie mogę odbić mam wrażenie że powietrze zatrzymuje się i zbiera na wymioty dziś było w nich troszkę krwi takie 2 3 nitki jakby jasna krew. Czy to rak przełyku? Badania miałam dobre morfologia , za mieisac mam gastroskopie KOBIETA, 31 LAT ponad rok temu Leczenie białaczki Witam, niestety nie sposób tego stwierdzić bez badania gastroskopijnego, natomiast dobre wyniki morfologii raczej takie ryzyko wykluczają. Objawy raka krtani raczej są inne: chrypka, zmiana tonu głosu, częste odkrztuszanie oraz kaszel i ból gardła. O takich symptomach Pani nie wspomina, więc sądzę, że może być Pani spokojna. O raku krtani przeczyta Pani w naszym artykule: Dolegliwości w obrębie przełyku, a także pojedyncze nitki krwi mogą wskazywać na przepuklinę przełyku lub chorobę refluksową. To z kolei może powodować wrzody, nadżerki, a w efekcie – krwawienia z górnej części przewodu pokarmowego. Proszę zapoznać się z naszymi artykułami, być może okażą się pomocne: oraz Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Czy może być to objaw raka żołądka? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Co znaczy przepuklina wślizgowa przełyku? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Czy jest możliwy rak gardła lub krtani w tym wieku? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Czy podane objawy mogą oznaczać raka krtani? – odpowiada Lek. Paweł Szadkowski Skąd bierze się przepuklina rozworu przełyku? – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Co robić z tym uciskiem w przełyku? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Przepuklina rozworu przełykowego przepony a rak przełyku – odpowiada Prof. dr hab. Jarosław Leszczyszyn Czy przewlekła chrypka to skutek raka krtani? – odpowiada Dr n. med. Piotr Sawicki Czy to są objawy refluksu u 25-latki? – odpowiada Redakcja abcZdrowie Czy powinienem odstawić Controloc? – odpowiada Dr n. med. Andrzej Sawicki artykuły